Paranoïde geest vergelijkt Chinese lampions in Groningen met de swastika's van het Moffenbeest

Chinese lampions
Schrijfster Jung Chang keek verleden donderdagavond 24 april, tijdens haar optreden in de Aula van de Groningse universiteit, flink bedenkelijk en ook niet-begrijpend, toen zij vragen zou beantwoorden over haar betoog in verband met de biografie over MAO Zedong, die zij, samen met haar echtgenoot Jon Halliday in 2005 heeft gepubliceerd, en in dat kader werd geconfronteerd met een uitermate onevenwichtige aanwezige die het woord had gekregen van de gespreksleider, aangezien hij liet weten een vraag te willen stellen. Wat de man daarentegen deed, was geenszins een vraag stellen maar een warrige verklaring geven van de vele rode Chinese lampions, die op dat moment reeds in een aantal straten van de Martinistad waren opgehangen als onderdeel van de zeer omvangrijke kunstmanifestatie GO CHINA, in onder meer het Groninger Museum.

Allemaal fout
De man bleef doorgaan, ondanks vermaningen van de terughoudende gespreksleider, die hem enkele keren wees op het feit dat hij een vraag diende te stellen en geen betoog mocht afsteken. De verwarde figuur bleef echter hameren op de schande, die de stad Groningen met die lampions over zichzelf had afgeroepen, aangezien dit symbolen van onderdrukking, dood en verderf zouden zijn.
"These are swastikas," riep de man, en pas toen stelde hij een, zij het volstrekt inadequate, vraag aan Jung Chang: "Do you know what swastikas are?" Dat was een uiting van pijnlijke onoplettendheid en onnadenkendheid: typisch zo'n aan het eigen thema vastklampende, affectief gepreoccupeerde, die kennlijk helemaal niet had geluisterd naar Jung Chang, die in verband met de extremistische misdaden van Mao Zedong meer dan eens de naam Hitler had laten vallen. Van iemand, die acribisch historisch onderzoek heeft gedaan, mag men verwachten dat oorsprong en betekenis van een swastika bekend is. Iets meer eigen onderzoek naar de historische achtergronden en de context in de loop der eeuwen, welke direct betrekking hebben op de rode lampions, zou de dolende ziel in het auditorium niet hebben misstaan. Doch deze was kennelijk slechts gekomen om zijn zegje te doen over de lampions in kwestie en de nederig-diepe buiging, die Groningen daarmee zou hebben gemaakt voor een fascistisch regime alleen ter wille van de Olympische Spelen.

Hoezo knieval?
Die hele Olympische Spelen interesseren mij geen seconde, de houding van het Internationale Olympisch Comité had best eens een wat gepronceerdere mogen zijn, en de kritiek jegens veel sport en spel als een commerciële uiting kan ik goed begrijpen en onderschrijven. Maar de link van kleurrijke lampions naar een knieval voor de op zijn minst uitermate dubieuze Chinese leiders en naar zulke tot op het merg vercommercialiseerde spelen, en ze daarmee te bestempelen als één der meest terecht gehate symbolen uit de twintigste eeuw vermag ik in mijn meest kritische èn tevens links georiënteerde momenten niet te volgen.
Paranoia is een nare afwijking, en niet alleen voor degenen die heel direct hieraan en -onder lijdt.
____________
Afbeeldingen
1. SchrijfsterJung Chang.
2. GO CHINA-logo.
3. Lampions van kunstenaar Wenda Gu. Die in Groningen zijn echter aan de zijkant effen donkerrood, aan de onderzijde bevindt zich de goudkleurige onamentiek.